این یک فانتزی نیست... :: سمفونی مردانه

این یک فانتزی نیست...

پنجشنبه, ۲۲ بهمن ۱۳۹۴، ۰۵:۱۱ ق.ظ

دلم میخواد از همه آدمها، از همه زندگی هایی که من میشناسم و منو میشناسن، دور بشم. برم یه جای جدیدتر و کوچکتر و سردتر، جایی که چندتا خیابون اصلی، چندتا مرکزخرید نسبتا مدرن، یه بازار سنتی و کلی کوه و بیابون نزدیک و در دسترس داشته باشه. بتونم لبه های کتمو بدم بالا و دستهامو فرو کنم توی جیبهامو سرمو پایین بگیرم بین مردم، بین آدمها غرق بشم... بعد که خوب راه رفتم و تنه زدم و تنه خوردم، بایستم سر یه کوچه و سیگارمو دود کنم. با اتوبوس برگردم خونه و چایی بزارم و بشینم "موراکامی" یا "ایشی گورو" بخونم. یه جایی مثل اراک یا همدان...

صبح ها بعد از خوردن یک یا دو فنجون قهوه، برم سرکار و عصرها پیاده برگردم خونه. احتمالا یه سوئیت کوچیک و جمع و جور با کلی وسایل تزیینی چوبی آویزون به در و دیوارش که قبل از رفتن از تهران، یه روز جمعه میرم پارکینگ پاساژ پروانه و به سلیقه خودم ، کلی وسایل ریز و درشت چوبی ، کلی شمع و جا شمعی، احتمالا یه نمد کرم قهوه ای و حتما یه آینه با قاب مشبک چوبی میخرم و میریزم پشت ماشین و با خودم میبرم.

بخاری روشن میکنم و دستامو روش گرم میکنم و به روزم فکر میکنم، به "اندیشه های ناگهانی" که از ذهنم گذشته. یاد کرگدن بخیر. به وبلاگم سر میزنم، کامنتارو که هیچ وقت زیاد نیستن، جواب میدم. چندتا وبلاگ میخونم و بعد یه فیلم یا کتاب انتخاب میکنم و مشغول خوندن یا دیدنش میشم. شام مختصر و جمع و جور و حاضری میخورم و میزنم بیرون. اینجا شهر بزرگی نیست، از ۹ شب به بعد تقریبا شهر تعطیله. پس فقط دوروبر خونه قدم میزنم و سیگار پشت سیگار میکشم و سعی میکنم به افکارم نظم بدم. حسن زندگیمو برای خودم تکرار میکنم : مجبور نیستی با کسی صحبت کنی یا حتی بهشون فکر کنی.

میرسم خونه. چای میخورم و مینویسم. داستانمو یا وبلاگمو. وقتی خوب با افکارم و نوشتنم حال کردم، آماده میشم برای خواب و به این فکر میکنم که این آخر هفته رو به کدوم شهر سر بزنم و چه جوری بگذرونم. آروم میخوابم تا ۶ صبح روز بعد.

پی نوشت : این واقعا فانتزیه. جزایر فارو Faroe Islands ( اقیانوس اطلس، بین انگلستان و ایسلند)

۰ ۹۴/۱۱/۲۲

آقای پدر

۲۲ بهمن ۹۴ ، ۱۰:۱۹

الهام

از بدبختی های آدم اینه که زندگیش آلوده اس به اجتماع،حتی اگه تنها بره تو یه شهر غریبه زندگی کنه...

۲۲ بهمن ۹۴ ، ۱۰:۴۵

نل

هم دوست دارم هم ندارم..حوصله ام سر میره خب.. من خاب خیلی دوست دارم.برم ی جا بخابم ک هیچ کارومسئلیت و حرفی نباشه.خوشگلاسیون هم باشه ک برم ددر و خوشگذرونی روحیه ام باز بشه :))

۲۲ بهمن ۹۴ ، ۱۲:۳۱

Negar

خو من زنجانم

شهری ک ٩ ب بعد تعطیله

شهری ک اروم و کوچیکه

بی حاشیه و دغدغه

روزای تعطیل و عید نوروز انقد ساکت و خلوته ک انگار کسی تو این شهر زندگی نمیکنه

هرچند ک مرغ همسایه غازه من و همسر داریم ازش فرار میکنیم

۲۲ بهمن ۹۴ ، ۱۸:۴۲

با توجه ب جایی ک شما دوست داری.من حوصله ام سر میره خب:(

حالا چون یک عقیده و توصیف نیس دلیل بر اشتباهیه کامنت نیس:((

۲۲ بهمن ۹۴ ، ۲۰:۱۸

بانو(:

دقیقاً همین شهر دانشجویی ما،ینی بهتر از این نمیضد توصیفش کرد

ولی من دوسش ندارم،سکوت رو تو شلوغی بیشتر ترجیح میدم،اینجا انگار گرد مرگ پاشیدن

۲۲ بهمن ۹۴ ، ۲۰:۲۵

جین

من خارج شهر زندگی میکنم،مشابه یه همچین زندگی ای رو تجربه کردم.

آقای پدر میتونم بپرسم خصوصی من به دستتون رسید یا نه? صرفا برای اینکه شک کردم همه خصوصیا نمیرسن انگار? یه سوال روانشناسی پرسیده بودم

۲۲ بهمن ۹۴ ، ۲۳:۰۸

الی

واقعا توصیف زیبایی بود ( هییی میگم این ادبیات نوشتاریتو دوس دارما به خاطر همی توصیفاتته خوووو)

منم معمولا تو خیالم یه همچین جاهایی رو دارم ومیدونم بالاخره یه روز میرم اونجا و زندگی میکنم

۲۳ بهمن ۹۴ ، ۰۰:۰۸

آوا

همه اینایی که گفتی اگر چه لابلاش ی غم پنهانی نهفته بود اما دوست داشتم فقط با ی تفاوت که تنها نباشم ، ی رفیق، ی شریک ، ی پایه باهام باشه...

۲۴ بهمن ۹۴ ، ۱۰:۲۸

لیلی

پدر جان من هوز هم میگویم تو داری جاده دیوانگی را طی میکنی عزیزم یه کم اگ میتوانی تکانی به خودت بده من که نیستم ولی خودت یک تو گوشی محکم به خودت بزن و فقط بچسب به همسری و البته فندقی ولی یادت نرود که اول هوای همسرت را داشته باشی خواه و ناخواه او تا آخرین لحظه کنارت خواهد بود

۲۵ بهمن ۹۴ ، ۰۱:۱۷

اونموقع که دستات و رو بخاری گرم کردی و کانتای نه چندان زیادو جواب دادی،.....آیا وبلاگ من تو زمره اون وبلاگایی هست که میخونی؟ که بعدش که داری شام میخوری چند ثانیه ای از خیالت بگذره؟

۲۶ بهمن ۹۴ ، ۰۱:۳۰

وسواس

من این سوالام رو از 2 نفر دیگه پرسیدم
من ی مدته احساس میکنم وسواسی شدم فقط میخوام جواب سوالم رو بدید
من وقتی نون یا برنج یا گرو شیرینی رو لباسم میریزه احساس میکنم کثیفه و باید اونارو بشورم تازه خودمم دوش بگیرم
وقتی خون بدم باید مانتوم رو بشورم!
فقط میخوام بهم بگید از نظر شما اینا تمیزن؟؟؟؟؟؟

۲۶ بهمن ۹۴ ، ۱۴:۱۵

دندون

خدایا خواهش میکنم منو ببر اینجایی که آقای پدر عکسشو گذاشته من میخوام اینجا زندگی کنم. خواهش میکنم. ازت خواهش میکنم خداجون بزار من اینجا زندگی کنم.

۲۶ بهمن ۹۴ ، ۱۹:۲۶

یعنی واقعا وقتی برنج میفته رو شلوارم میشورم کارم عادیه؟؟؟؟
شما اولا کسی هستید ک اینارو میگی

۲۶ بهمن ۹۴ ، ۲۰:۰۵

اهان ممنون
پس قابل شفا هستم
قبلا اینجوری نبودم،خیلی راحت بودم.رو زمین مینشستم حتی،الان اصلااااا
میدونم با دکتر رفتنم اکی نمیشه مشکلم!

۲۷ بهمن ۹۴ ، ۱۰:۴۲

تولد فندق با تاخیر مبارک حیف که وظیفه خطیر کشیدن لپاشو نمیشه به شما سپرد عمرا اینکارو انجام بدین

۲۷ بهمن ۹۴ ، ۱۶:۰۹

واقعا برای نگار با تمام وجودم متاسفم
اصلا نمیفهمم چ جسارتی دارن
از ایشون نپرسیدم خدا رو شکر.
اصلا ربطش رو به ایشون نمیفهمم.چقدر بی ادبن خیلی از ادما

۲۸ بهمن ۹۴ ، ۰۲:۵۴

چقدر این خانوم بی ادبن
بهتر بود بهشون تذکر میدادید.
این که من شلوارم رو بشورم به شما ربط نداره.کلا نظر شما اهمیت نداره با اون نگارش سطحی و مسخره وبلاگت ک ادم عقش میگیره. البته ادمایی که چاقن کلا چون تو دنیای واقعی اعتماد ب نفس ندارن اینجا خودشون رو خالی میکنن،اون عکس وبلاگت
شاید این رو تایید نکنی.اما اگه ازادی بیان هست برای همه باشه
اقا من کاری با این خانوم نداشتم.اگه انصاف داشته باشید متوجه شدید

۲۹ بهمن ۹۴ ، ۰۱:۴۵

نظرم چرا تایید نکردی
چرا نظر بی احترامانه دوستت تایید شد
من این سوال رو از چند نفر پرسیدم تنها با ادب جین بود که از پیوندای شما رفتم. شما محترمید اما دوستاتون.
ب هر حال ممنون و متاسفم.
اگه کامنتی نباید تایید میشد کامنت دوستتون بود

سمفونی مردانه

سمفونی مردانه

تجربیات یک نیمه جان

خلاصه آمار

بایگانی

آخرین مطالب

پربیننده ترین مطالب

آخرین نظرات

این یک فانتزی نیست...

نظرات (۳۸)

ارسال نظر